Biuletyn Informacji Publicznej RPO

Mija 5 lat od uchwalenia ustawy z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób. Stworzyła ona możliwość izolowania od społeczeństwa sprawców przestępstw, którzy zostali uznani przez sąd za stwarzających zagrożenie dla społeczeństwa. Obecnie w Ośrodku przebywa 59 pacjentów, ich liczba stale rośnie, przy braku zmian ustawowych i nie wypracowaniu docelowej formuły funkcjonowania takiego podmiotu leczniczego, chociażby z uwzględnieniem praktyki innych państw. Jednocześnie biegli muszą rozstrzygać o wysokim bądź bardzo wysokim prawdopodobieństwie popełnienia czynu zabronionego przez określoną osobę, co już na etapie uchwalania ustawy było mocno krytykowane w środowisku psychologicznym, psychiatrycznym i seksuologicznym. O tym jakie wnioski można wyciągnąć po tym 5-letnim okresie obowiązywania ustawy powiedzą praktycy, ci którzy uczestniczą w procesie orzekania o uznaniu danej osoby za stwarzającą zagrożenie dla społeczeństwa, jak i ci którzy stosują nadzór prewencyjny lub  prowadzą terapię w Ośrodku.

8 listopada 2018 r. w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie odbędzie się konferencja Praktyczne problemy stosowania ustawy o postępowaniu wobec osób zaburzonych psychicznie stwarzających zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób. W roli prelegentów wystąpią dr Hanna Machińska, zastępczyni RPO, dr Ewa Dawidziuk oraz  dr Marcin Mazur kierujący Zespołem ds. Wykonywania Kar BRPO.

Celem konferencji jest omówienie:

• problemów Ośrodka w Gostyninie i docelowego modelu jego funkcjonowania.
• trudności w podejmowaniu decyzji przez dyrektorów zakładów karnych o uruchomieniu procedury z ustawy bądź z kodeksu karnego w przypadku opuszczania przez skazanego zakładu karnego po odbyciu kary.
• roli prokuratora w procedurze o uznania osoby za stwarzającą zagrożenie dla społeczeństwa.
• dylematów dotyczących rozstrzygnięć sądu cywilnego na podstawie ustawy.
• problemu opinii biegłych psychiatrów, psychologów, seksuologów formułowane na potrzeby ustawy.
• możliwości terapeutyczne w przypadku osób z zaburzeniami preferencji seksualnych i osobowością dyssocjalną.
• błędów w kierowaniu do Ośrodka osób chorych psychicznie bądź w warunkach Systemu Dozoru Elektronicznego.
• zabezpieczenia cywilnego jako podstawy umieszczenia w Ośrodku.
• działania nadzoru prewencyjnego jako formy ograniczenia wolności przewidzianej w ustawie.
• modeli funkcjonowania analogicznych ośrodków za granicą.